De noordgevel van de Sint-Katelijnekerk straalt weer
De gevel van de Sint-Katelijnekerk die uitkijkt op de Vismarkt schittert weer na een diepgaande restauratie. Zowel de natuursteen, de glas-in-loodramen, de smeedijzeren omheining en het schrijnwerk werden in ere hersteld. In totaal kostte de restauratie 3 miljoen euro en duurde zo’n 2 jaar.
Beschadigde en met roet vervuilde stenen, planten die hier en daar tussen de voegen uitschieten: de noordgevel van de Sint-Katelijnekerk zag er twee jaar geleden verre van fotogeniek uit. Daar bracht Beliris samen met studiebureau SUM en aannemer Artes Woudenberg verandering in. Voor deze restauratie werd ook beroep gedaan op de expertise en het vakmanschap van gespecialiseerde ambachtslui: steenhouwers, schrijnwerkers, siersmeden en glazeniers.
Steenhouwwerk
De 19de-eeuwse kerk werd opgetrokken in zogenaamde Gobertangesteen, een poreuze natuursteen die onder de tand des tijds had geleden. De volledige zijgevel werd gereinigd met lagedruktechnieken. Waar nodig werden herstellingen uitgevoerd en zwaar beschadigde elementen werden vervangen. Zo werden meerdere verdwenen kruisbeelden en waterspuwers gereconstrueerd.
Glas-in-loodramen
Glasraamatelier Erwin Snijders haalde de ramen volledig uit elkaar om elk glasdeel grondig te kunnen reinigen en gebroken stukken te vervangen. Daarna werd het glas in een nieuw loodprofiel geplaatst.
Schrijnwerk
De houten deuren van het zijportaal kregen een volledige reiniging, beschadigde elementen werden hersteld of vervangen en het geheel werd afgewerkt met een vernislaag. Het hang- en sluitwerk werd eveneens hersteld en de ontbrekende bronzen sierelementen bevestigd.
Smeedwerk
In het atelier van smid Wim Desruelle werden de smeedijzeren hekken gezandstraald om verf en roest te verwijderen en beschadigde elementen werden hersteld. Een deel van de omheining werd ooit vervangen door gietijzeren hekken. Deze zijn vervangen door reproducties van de oorspronkelijke. Het geheel kreeg een anti-roestbehandeling en een nieuwe verflaag.
Minituintjes
De omheining werd dichter tegen de kerk geplaatst, tussen de steunberen, zoals dit ook oorspronkelijk het geval was. Zo ontstaat er een breder voetpad voor de voetgangers. Achter de omheining werden opnieuw minituintjes ingericht.
