Proeven voor de gevelrestauratie van De Munt
Ter voorbereiding van de gevelrestauratie van de Muntschouwburg, worden vooronderzoeken en proefrestauraties uitgevoerd op de historische gevelmaterialen. De proeven duren tot en met augustus.
De vooronderzoeken achterhalen de verschillende afwerkingen van de gevel doorheen de tijd en wat de restauratie-opties zijn. Daarnaast wordt de staat van het bas-reliëf van het fronton, van de hand van Eugène Simonis (1810-1882), in detail onderzocht, net als het beeldhouwwerk ter hoogte van de zij-ingangen, van beeldhouwers Egide Melot (1817-1885) en Denis-Victor Poelaert (1820-1859).
De vier bouwfasen
De Koninklijke Muntschouwburg werd gerealiseerd tussen 1816 en 1819 naar ontwerp van Louis Emmanuel Aimé Damesme (1757-1822) in een sobere neoclassicistische stijl. Het huidige beeld van het gebouw is het resultaat van verschillende verbouwingen.
Na de brand in 1855 werd het theater heropgebouwd en aangepast naar ontwerp van Joseph Poelaert (1817-1879). Architect Gédéon Bordiau (1832-1904) voegde in 1876 de attiekverdieping toe.
In 1986 vond de laatste grote gedaantewisseling van het gebouw plaats met de toevoeging van de toneeltoren door architecten Urbat en A2RC.
Zichtbare natuursteen
De Muntschouwburg was één van de eerste gebouwen in neoklassieke stijl waar verschillende natuursteensoorten zichtbaar werden gelaten. Dit concept kadert in een stroming in de lage Nederlanden aan het begin van de 19de eeuw. Daarna volgden andere theaters zoals bijvoorbeeld de Bourlaschouwburg te
Antwerpen (1827) en de Opera van Gent (1837). De natuursteen werd aan het einde van de 19de eeuw overschilderd.
Het zichtbaar laten van de natuursteen was een bewuste keuze van architect Damesme. Dat blijkt uit teruggevonden briefwisseling in het archief. Over het gebruik van de steen van Hordain schreef Damesme dat hij er gebruik van wilde maken voor alle buitengevels van het gebouw in plaats van te schilderen kalkpleisterwerk dat men “om de 3 à 4 jaar moet vernieuwen”. De steen heeft “meer soliditeit, meer grandeur en meer monumentaliteit”. Damesme streefde naar een duurzaam materiaal met een monumentaal karakter.
